Ontstaan en werking van Poverello-Leuven
De stad Leuven
Leuven kennen we allemaal als een bruisende studentenstad. Weinig mensen staan er dan ook bij stil dat er in deze stad met iets meer dan 100.000 inwoners ook heel wat armoede en eenzaamheid bestaat. Dat is eigenlijk niet anders dan in de meeste andere steden van ons welvarend land. Trouwens armoede is vaak verdoken. Niemand pakt er graag mee uit. Ik liet mij vertellen dat er in Leuven ongeveer 700 daklozen leven. Dat zijn allemaal mensen die geen dak boven hun hoofd hebben om zich te beschermen tegen weer en wind. Medemensen voor wie het leven een voortdurende strijd is om het hoofd boven water te houden. En dan rekenen we nog niet de vele mensen mee die eerder in een bescheiden huis wonen, die hun verwarming en elektriciteit met moeite kunnen betalen of die geen moderne keuken hebben. Veel van deze mensen zijn blij dat ze voor een warme maaltijd en een vriendelijk woord bij Poverello terecht kunnen.
In Poverello-Leuven ontvangen ze dagelijks ongeveer honderd mensen, soms zelfs meer. Dat zijn zowel mannen als vrouwen, oude als jonge mensen, vaste klanten als mensen die alleen nu en dan eens komen. Ook hier onder hen veel mensen met psychische problemen en mensen die onder invloed zijn of een psychose doormaken. Deze mensen zijn heel moeilijk te benaderen.
In Poverello-Leuven is er wel elke dag iets te beleven. Wanneer ik met Karine en Theo zit te praten komt er nog een man binnen die duidelijk te laat is. Hij spreekt een moeilijk te verstaan taaltje en is verward. Hij zegt dat hij op een bank heeft geslapen en nog niets gegeten heeft. Karine kijkt of ze hem nog iets te eten kan meegeven.

Ontstaan van Poverello-Leuven
Poverello-Leuven is opgericht in 1989 en bestaat reeds vijfendertig jaar. Aanvankelijk gebruikte men een gebouw dat eigendom was van Interbrew, niet onlogisch in een stad waar Stella Artois haar thuisbasis heeft. Toen de stad Leuven andere bedoelingen had met de wijk waar Poverello gevestigd was en toen het huis aan alle kanten begon te rammelen heeft men de Sluisstraat 77 verlaten en een andere locatie gezocht. Dat werd eind 1999 gevonden in de Sint-Maartensstraat nr. 44. Dit huis wordt vandaag niet meer gehuurd zoals in de Sluisstraat, maar heeft Poverello kunnen kopen van de stad Leuven, met de uitdrukkelijke overeenkomst dat het pand moet gebruikt worden voor de opvang van kansarmen.
De man die in Leuven begonnen is met Poverello en er twintig jaar lang de bezieler van geweest is, is Jef Iliaens, een gepensioneerd LO-leerkracht. Hij zocht een uitdaging om zijn vrije tijd op te vullen. Die vond hij nadat hij Jan Vermeire had leren kennen. Net zoals zovelen was hij getroff en door het levensverhaal van Jan die als rijke dokter ging leven tussen de armen van het Marollenkwartier in Brussel. De eerste jaren dat Jef Poverello had leren kennen was hij de hofl everancier van aardappelen van Poverello-Brussel. Als je weet dat men in die tijd in Brussel meer dan tweehonderd maaltijden per dag klaarmaakte, kun je uitrekenen hoeveel kilo’s aardappelen Jef er geleverd heeft… heel veel dus! Jef organiseerde allerlei acties om zijn leveringen te kunnen financieren. Zo kennen ze in Leuven nog altijd zijn “papierslagen” die in die tijd veel geld opbrachten. Daarmee bekostigde hij ook veel werken die aan het huidige huis moesten gedaan worden. Het huis was vroeger eigenlijk een garage waar auto’s in stonden en die ook gebruikt werd als opslagplaats voor kolen. Toen Jef Iliaens tachtig jaar was geworden heeft hij de fakkel in 2004 doorgegeven aan zijn vriend priester Jef Martens. Deze Jef werd dan weer voor de dagelijkse gang van zaken bijgestaan door Theo Van Parijs. De laatste zeven jaar is het Karine Vander Hulst samen met Anne, Danielle, Annemie en een ganse ploeg medewerkers die dit werk voortzetten. Covid en daarna ook de ingrijpende verbouwingswerken met medewerking vanuit de nationale werking waren geen gemakkelijke periode en vroegen veel creativiteit van de vrijwilligers. Maar hun beproevingen werden beloond en het resultaat mag gezien worden. Tijdens corona is Poverello-Leuven voor het grootste gedeelte open gebleven. Het maken van afhaalmaaltijden zorgde ervoor dat veel mensen die zelf niet konden koken zich toch een warme maaltijd konden aanschaff en. Zo zagen ze ook eens iemand en konden ze uit hun isolement treden.
De dagelijkse werking
Poverello-Leuven is op dit moment vier dagen in de week open : op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag, telkens tussen 10 u en 13.30 u. Anders dan in de meeste andere Poverello-huizen kunnen de mensen er ook maaltijden komen ophalen die niet ter plaatse worden opgegeten. De prijzen in Leuven zijn zoals in de andere Poverello’s: één euro voor een dagschotel, 20 eurocent voor een soep, koffie of frisdrank. In Poverello moet je geen documenten voorleggen om te bewijzen dat je een goedkope maaltijd nodig hebt. Men loopt er liever het risico dat er eens iemand profi teert dan dat men iemand uitsluit die het echt nodig heeft. Dagelijks heeft men in Leuven minimum acht vrijwilligers nodig om alles goed te laten draaien. Lange tijd was er in Poverello-Leuven ook de mogelijkheid voor de mensen om tegen een zeer voordelige prijs kledij te kopen. Na de coronatijd is dit stopgezet omwille van plaatsgebrek en omdat het te arbeidsintensief is. Nu worden de mensen die om kledij vragen doorverwezen naar De Kapstok, een tweedehandswinkel voor kledij in de Mechelse straat.

Vrijwilligers vinden soms de weg naar Poverello via het platform ‘Leuven helpt’. Veel stagiairs (studenten, o.a. van de horeca- en voedingsschool het VTI, die vanuit hun opleiding een vrijwilligerstaak moeten uitvoeren) komen regelmatig de groep versterken. Ook voor hen is dit meestal een uitdagende ervaring.
Er zijn ook verschillende bekende topchefs maaltijden komen klaarmaken voor Poverello, denken we maar aan Jeroen Meus of Kwinten De Paepe. Voor de vele problemen die op Poverello afkomen, probeert men samen te werken met het OCMW of het CAW (via het Inloopcentrum De Meander of een straathoekwerker). Ook op de Bereklauw in Herent die algemeen bekend is in de streek doet men wel eens beroep. Wim