De jongeren gemeenschap

The Poverello Youth Community : een internationale jongeren gemeenschap

Het lijkt in onze samenleving minder en minder vanzelfsprekend om tijd vrij te maken voor vrijwillig sociaal engagement, de motor van een Poverello-werking. Tussen de molenstenen van onze maatschappij : ‘produceren – consumeren’, worden velen platgemalen.

De ontmoeting met mensen die aan de rand van onze moderne samenleving zijn terecht gekomen, stelt onszelf in vraag maar ook de waarden die onze consumptie maatschappij ons voorhoudt.

De Poverello-beweging heeft nood aan verjonging, versterking en continuïteit in een snel evoluerende wereld. Met de vele vrijwilligers van Poverello samen werken is een mooie en verrijkende ervaring die kan bijdragen om zijn verdere leven zinvol en vreugdevol te oriënteren en uit te bouwen.

Een thuis creëren voor hen geen thuis meer hebben is een hele concrete manier om te bouwen aan een betere wereld maar ook een uitdaging om aan zich zelf te werken.

Deze jongeren gemeenschap ging van start in september 2017. Het engagement is gebaseerd op drie pijlers : INZET – GEMEENSCHAP – GEBED

  • Inzet : De dienstbaarheid en de ontmoeting in het Poverello onthaal zal doen nadenken en oproepen tot respect en edelmoedigheid.
  • Gemeenschap : Het samen werken en leven met andere jongeren zal de kansen bieden voor uitwisseling en ontspanning.
  • Gebed : Het dagelijkse gemeenschappelijke gebed, geïnspireerd op het Taizé-gebed, is een moment voor bezinning, verdieping en een hulp om de essentie niet uit het oog te verliezen.

     

De basis voor wie zich engageert is, in alle openheid en verscheidenheid, concreet het evangelie proberen beleven : “Dit is mijn gebod: bemint elkander zoals Ik u heb bemind.” (Jo 15,12)  en “Ieder maal dat gij dit gedaan hebt aan één van deze kleinsten, die Mijn broeders zijn, dat hebt gij aan Mij gedaan.” (Mt. 25,40) Om zo’n engagement waar te maken is verbondenheid met de Heer noodzakelijk vandaar dat gebed een plaats heeft in het gebeuren. Of zoals in het Poverello-leefregeltje wordt vermeld : “Zoals Jezus hier de kleinsten zou onthalen, zo moeten wij het ook doen.  Dit betekent dat onze gastvrijheid niet louter materieel kan zijn : het essentieelste is het hart.  Wij kunnen geen echte relatie opbouwen zo wij niet met hen leven: wij moeten ze leren kennen, eerbiedigen, helpen en beminnen …  Indien onze vriendschap voor hen onontbeerlijk is, zullen zij van hun kant ons nog meer helpen o.a. om uit ons egoïsme te geraken.”

Wil je gedurende enkele dagen, weken, maanden kennismaken met het leven in “The Poverello Community”?

Weet dat je hartelijk welkom bent en neem contact op via : sister.bep@poverello.be !

Het is een avontuur met en voor anderen, met jezelf maar ook met de Heer.

Getuigenissen

Getuigenis Pavel, Bram, Marc en Benjamin (sept 2014)

De zomer is voorbij. De herfst wacht op ons. Ook het gewone dagelijkse werk wacht ons vieren op en heeft ons al verwelkomd bij het thuiskomen. Wie soms in Poverello Brussel komt eten, zal zich wel realiseren dat wij, die vier jongeren, terug naar huis zijn. Ja, na vier weken van leven en werken met de vrijwilligers in de Zuinigheidsstraat 4 zijn wij: Pavel (Verenigde Staten), Bram (Nederland), Marc (Frankrijk) en Benjamin (Duitsland) naar huis teruggekeerd. De zomer is voorbijgegaan en met de zomer ook een mooie en deugddoende ervaring voor ons vieren.

In onze harten en geesten namen we veel mooie herinneringen mee naar huis: hoe hartelijk we werden verwelkomd en hoe we ons al na enkele dagen thuis mochten voelen. Dank u dat wij jullie al samen-werkend mochten leren kennen… Dank u wel voor elk verhaal dat we vernamen terwijl we aan de afwas stonden, de berg afwas zonder einde…

dank u voor de kleine maar belangrijke grapjes terwijl we de vloer schrobden. We zijn dankbaar omdat we zoveel verschillende mensen hebben ontmoet die de wereld wat beter maken door iets van zichzelf te geven. Jullie doen mooi werk! En we zijn ook dankbaar voor het vertrouwen en de vriendschap die dag na dag groeide tussen alle deze verschillende mensen die komen eten en ons vieren. Dank u wel voor de verhalen die we konden beluisteren, voor de lach en het respect die jullie ons gaven, dank u om het begrip dat jullie toonden bij onze moeilijkheden met de taal.

Daarom dat we naar onze thuislanden en ons dagelijks leven veel rijker terugkeerden dan toen we een maand voordien vertrokken. En er is ook de kracht die we ontvingen uit de drie gezamenlijke gebedsmomenten, die we dagelijks hadden. Ook dit was een intense ervaring: het voelen van de verbondenheid en de steun die uitgaat van

gemeenschappelijk gebed…

Een mooie tijd, een mooie ervaring.

Heel erg bedankt voor deze mogelijkheid.

In onze herinneringen en onze harten denken we aan jullie. En ook in onze gebeden…

Het ga jullie goed !

Tot weerziens

Getuigenis Camila (Argentinië) jan. 2015

De keuze om vrijwilligers werk te doen tijdens mijn vakantie was de beste beslissing. In eerste instantie namen we contact met de verantwoordelijke van Poverello om te vragen of ik daar enkele dagen kon helpen. Ze stelden mij voor om 5 dagen daar te verblijven, en ik aanvaarde het voorstel onmiddellijk. Ik kwam toe op maandag morgen, de

andere vrijwilligers waren al aanwezig. De meesten van hun waren boven de 40. Door dat ze het gebouw aan het renoveren zijn, verblijven ze momenteel op een andere plaats, maar die is zeker even gezellig. Iedereen was heel vriendelijk en zelfs al bleef ik daar maar voor een korte tijd, we voelden als één grote familie. Mijn werk was heel gevarieerd. Iedere dag waren er nieuwe vrijwilligers waardoor iedere dag anders was.

Soms werkte ik achter de bar, soms in de keuken, soms moest ik opdienen of kuisen. Ik ontmoette veel lieve mensen. De verantwoordelijke zusters zijn erg vriendelijk en lief. Ik kreeg een kleine en gezellige logeer kamer. Ik ontbeet en at s’ avonds samen met hen. Ze waren enorm gastvrij. Het was voor mij een enorme ervaring omdat ik mijn zin om te helpen en het verlangen naar het contact met mensen op deze manier kon combineren. Ik voelde mij erg gelukkig. Het waren geen lange werk dagen. Het was leuk voor mij om met mensen van 85, 70 of 45 jaar samen te werken. Iedereen leert van elkaar. De organisatie heeft nood aan jonge vrijwilligers. Dus als je even tijd heb aarzel niet om een

handje te helpen. Ik raad iedereen aan om zeker een keer in het leven zoiets te doen! Dit heeft veel voldoening, want andere mensen hebben deze hulp hard nodig, en zijn hiervoor erg dankbaar. Een hartelijk dank aan iedereen.

Getuigenis Hanne (België) jan. 2015

Nooit had ik zoveel positieve ervaringen verwacht. Mijn medeklasgenote en ik werden vriendelijk onthaalt door iemand van Poverello. Hij wees ons de weg naar binnen. Daar troffen we meteen de zuster aan, al kaartend met één van de bewoners. Na een korte begroeting begeleidde ze ons naar de grote keuken, waar andere vrijwilligers aan de slag waren. Ook door hen werden we van harte welkom geheten.

Van zodra de deuren opengingen en de mensen binnenkwamen, ging er een dubbel gevoel in mij om. Enerzijds kon ik eindelijk iets betekenen voor deze mensen. Anderzijds zag ik vermoeide, moede-en hopeloze personen. Dat was even slikken. Gelukkig kon mijn knop snel weer op nul gezet worden. Toch waren er onder hen vele bij die enorm dankbaar waren voor wat ze kregen. Sommigen benoemden die dankbaarheid door mij even bij de arm te nemen en te zeggen dat het lekker was. Bij anderen zag ik het in hun ogen en waren er geen woorden nodig. Voor mezelf gaf dit een warm gevoel.

Ondanks de erbarmelijke toestand waarin deze mensen leven, zag ik regelmatig een bemoedigend schouderklopje, onderling respect, een helpende hand en een lachend gezicht. Zo dacht ik bij mezelf ‘Neem daar eens een voorbeeld aan!’ En hier en daar zitten er toch wel wat charmeurs tussen. Maar telkens keer weer nam ik elk complimentje met veel plezier aan.

Doordat er zoveel mensen zich kwamen verwarmen, heb ik geen minuut stilgezeten. De ene ging weg en iemand anders kwam in de plaats. Het was een heen en weer geloop met volle en bevuilde plateaus. Zo vloog de tijd voorbij en voor ik het wist, was het 15u30. Ik heb mij absoluut niet verveeld of overbodig gevoeld.

Wat zeker niet als positief punt mag vergeten worden, is de vriendelijkheid en cohesie die er heersen tussen de andere (vaste) vrijwilligers. Het was nooit teveel gevraagd om uitleg te geven. Heel veel dingen heb ik dus als positief ervaren. Waar ik het dan iets moeilijker mee had, waren de regels. Ik weet ‘Zonder regels, geen structuur’. Maar

het is hard om ‘nee’ te moeten zeggen.

Getuigenis Jorn (België) jan. 2015

Naar mijn mening was het een zeer leuke en verrassende activiteit. Dit kwam door de verschillende dingen zoals ten eerste al de verantwoordelijkheid om zelfstandig naar Brussel te gaan en het te vinden. Maar ook het werk daar zelf was een ware ervaring. Een ding dat mij bij is gebleven is onze aankomst bij Poverello. Dit komt omdat ik me er

totaal iets anders bij voor had gesteld. Want op het moment dat we daar aankwamen zagen we een witte muur die al enkele keren terug opnieuw geschilderd was vanwege graffiti, met in het midden van die muur een kleine rode deur met daarboven ‘Poverello’. We twijfelden even om aan te kloppen maar we hebben het toch gedaan. Toen we dat deden ging er een klein luikje open en aan de andere kant van het luikje zagen we oogjes van een man die daar werkte.

Spijtig genoeg kon hij enkel Frans dus hebben we het nog helemaal moeten uitbeelden wat we kwamen doen. Al een geluk dat hij het doorhad anders mochten we misschien niet binnen. Maar we hebben er uiteindelijk toch veel bijgeleerd.

Getuigenis Anoeschka (België) jan. 2015

Vrijdag was ik opgestaan met enorm veel zenuwen, maar ook met heel veel werklust. Eindelijk iets concreet gaan doen voor mensen die leven in de ergste omstandigheden die je hier in België kan vinden. Ik keek er ook enorm naar uit omdat het in Brussel te doen was. In Brussel zit je hartje België. Arm en rijk komt er samen, verschillende culturen en de Walen en de Vlamingen. We hadden bewust voor Brussel gekozen omdat het contrast hier zo groot is.

Toen Laura en ik in Brussel aankwamen, werd ik al verrast dat het zo’n sobere deur was. Natuurlijk begreep ik na 5 minuten waarom het niet zo opviel. Mensen zijn niet trots op het feit dat ze volledig afhankelijk zijn van andere en Poverello wil de drempel zo laag mogelijk houden zodat ze in alle anonimiteit naar binnen kunnen.

Ik dacht dat het inlevingsmoment wel een impact op me zou hebben, maar niet dat ik van mijn ‘sokkel’ zou worden geblazen. Dat gebeurde wel. We kwamen binnen en we kregen onmiddellijk veel blikken op ons gericht. Ik was enorm onder de indruk en voelde me niet op mijn gemak. Ik voelde me echt een onbenullig studentje dat geen verschil kan bieden. Eerlijkgezegd had ik het best moeilijk om mijn tranen te bedwingen en ik wou echt graag terug naar mijn veilige omgeving…

Ik ben met een blij gevoel naar huis gegaan, ik heb toch voor 1 dag een verschil kunnen maken. Ik heb sommige mensen aan het lachen gekregen en ik kreeg het er warm van.

Laura en ik gaan zeker terug. Poverello heeft mijn hart toch een beetje gestolen en heeft me klein gekregen, iets wat niet zo snel gebeurd!

 

Getuigenis Laura (België) jan 2015

… Na de middagpauze ben ik samen met Anoeschka achter de bar gaan staan omdat er in de keuken eigenlijk geen werk meer was voor 3 personen. Achter de bar was het gezellig, de mensen waren heel vriendelijk en we maakten met de meesten een praatje of we zeiden een goede dag. Er was er één meneer en hij moest een koffie hebben, als je dan vroeg melk of suiker zei hij ‘nen black-jack’. Hij is een paar keer geweest en het is plezant als zij zelf leuke woordjes gebruiken. Sommige zijn wat norser of wat kortaf en dat negeer je dan gewoon omdat je ook niet weet waarom ze zo reageren, je weet niet welk verhaal ze met hun meedragen.

Rond 15u wordt er op vrijdag met nat gekuist. Anoeschka en ik hebben na het schuren van de grond het water weggetrokken met een aftrekker. Ik had daar een voldaan gevoel bij omdat je dan weet dat ze morgen weer in een proper Poverello kunnen eten.

Ik heb veel geleerd uit dit inleefmoment en ik vond het heel geslaagd. Nu weet ik wat ik moet verwachten van ‘echte’ armoede. Ik ga zeker terug naar Poverello want het heeft iets gedaan met mij. Het heeft me een hele andere kijk gegeven op armoede. De vrijwilligers daar zijn stuk voor stuk mensen met een super groot hart! Ze zijn vriendelijk tegen de mensen, lachen heel de tijd ook al zijn sommige mensen wat norser ze blijven met een grote glimlach verder doen. Ik denk dat dit heel belangrijk is dat de mensen in Poverello veel liefde en sfeer krijgen.

Getuigenis Pablo (Chili)

Ik ben Pablo. Ik ben Chileen en sinds enkele maanden heb ik het geluk om naar Poverello te gaan en er het leven te delen met de mensen die er zijn.

Ik geef toe dat het niet eenvoudig was toen ik voor de eerste keer naar Poverello ging. Ook al was ik gewoon om deel te nemen aan activiteiten in onthaaltehuizen in Chili, Poverello leek me anders. Maar ook dit zou wel lukken, niet ? De eerste keren zijn altijd het moeilijkst, en daarna leert men de schoonheid te ontdekken van hetgeen men er beleeft.

Ik durf eerlijk bekennen dat het ook een beetje uit eigenbelang was toen ik naar Poverello ging : ik miste Chili en ik zocht een plaats waar ik me thuis kon voelen. Het is op dat moment dat ik in contact kwam met Poverello. Wanneer ik een beetje begreep wat er gebeurde ben ik beginnen gaan. Door te delen met mensen, een stukje van mijn tijd te geven, terwijl ik opzoek was naar mijn eigen geluk, leerde ik bijdragen aan het

geluk van anderen. Zo heb ik begrepen dat men zijn geluk niet noodzakelijk moet zoeken in grote werken maar in kleine eenvoudige dingen, de dingen die mij gelukkig maken.

Getuigenis Maria (Roemenië)

Ik ontdekte in Poverello een soort nieuwe familie die iedereen met een oprechte vriendelijkheid verwelkomt. Ik was onder de indruk van hoe het er aan toe gaat omdat, op de één of andere manier, iedereen er zijn weg vindt om er het beste van zichzelf te geven gedurende enkele uren per dag. Midden in ellendige toestanden en in situaties van grote kwetsbaarheid kan men de schoonheid en essentie van de mens zien. De vragen en de drang om iets te doen (het helpen van mensen die daar worden verwelkomd) worden voldaan door zeer kleine en eenvoudige handelingen (ten dienste van de anderen). Daardoor werd ik me bewust van de verschillende realiteiten en situaties waarmee mensen worden geconfronteerd.

In Poverello heerst er een sfeer die vervuld is van een zeer eenvoudig en menselijk gevoel van liefde en zorg, die kan worden ontdekt en versterkt door iedereen die aanwezig is. Het werk, de mogelijkheid voor een actief gebedsleven, het delen en leren van de anderen en het deel uitmaken van een gemeenschap, roepen me telkens terug naar Poverello sinds ik er voor de eerste keer ben geweest.‘

Getuigenis Marta (Polen)

“Op 23 april kwam ik voor twee weken naar Poverello. Ik wilde er vooral wat tijd doorbrengen met Andy, één van de vrijwilligsters. Ik had echter nooit verwacht dat ik zou ontvangen wat ik gekregen heb – ik heb heel veel gekregen. Het was een heel zinvolle tijd.

Toen ik vooraf vroeg naar mijn taken kreeg ik te horen dat het vooral huishoudelijk werk zou zijn : kuisen, opdienen en het gebed voorbereiden.

Vooral het bedienen leek me erg moeilijk te worden gezien mijn gebrekkige kennis van het Frans. Het duurde dan ook een tijdje vooraleer het

ijs gebroken was, zelfs de vrijwilligers en de onthaalden, die Engels spreken, openden zich niet zo snel. Ondanks mijn zeer gebrekkige kennis van het Frans werd ik naar de bar gestuurd om er op te dienen. Het was een echte opgave, dat mag ik wel zeggen ! Maar van dag tot dag, glimlach na glimlach, groet na groet, kreeg ik meer en meer moed en kreeg ik ook vriendschap van de gasten. Ik kon het zien in heel eenvoudige dingen : enkele woorden die we uitwisselden, een paar grappige melodieën die we samen zongen in gang, het warme “Bonne Journée!” bij het weggaan.

Op woensdag hielpen we zuster Aline in het gebouw in de Huidevetterstraat 182 waar 21 mannen verblijven. Ik heb er twee maal geholpen en ik ben twee maal verrast geweest : enkele vrijwilligers waren ouder dan 60 jaar of zelfs ouder dan 70 jaar, maar ze waren vol blijheid en bereid om elkaar te helpen. De koffiepauze was er meer een feest van vriendschap dan gewoon samen aan tafel zitten : momenten vol grappen, lachen en pure attentie voor elkaar. Bij het uitvoeren van hun taken spaarden ze geen inspanningen en gingen met veel betrokkenheid te werk.

Het was voor hen heel belangrijk om het beste van zichzelf te geven en het werk goed uit te voeren. De sfeer die zij op deze manier creëerden gaf me echt het verlangen om er ook te werken. Een zeer aangrijpende ervaring was voor mij het bijwonen van de Eucharistie op zondag. De viering ging door in de onthaalruimte van Poverello en werd voorgegaan door een Franciscaanse pater. De mensen zaten aan de tafels, de liederen net als de hele liturgie waren zeer eenvoudig. Het overtuigde me dat Jezus werkelijk voor iedereen is gekomen, voor elke mens op

de aarde – maakt niet uit of die arm is of rijk, geïnteresseerd in liturgie of niet, dakloos of geheel het tegenovergestelde. We zijn geliefd door Hem zonder voorwaarden.

Ik ben van het soort mens die behoefte heeft om de resultaten van haar werk te zien, die het nodig heeft om actief bezig te zijn en de dingen wil zien veranderen. Heel vaak konden we echter niet meer doen dan gewoon bij de bezoekers van Poverello aanwezig zijn – enkel een glimlach, enkele woorden uitwisselen, hen een tas koffie aanbieden op een liefdevolle manier. Maar het ‘bij hen aanwezig zijn’ hebben ze misschien

meer nodig dan het bord met de warme maaltijd – wat het minst efficiënt lijkt te zijn is misschien het meest kostbare en het meest noodzakelijke. Waarschijnlijk is het ook zo in de ogen en het hart van God. Ze worden niet geknuffeld, ze krijgen geen kussen, ze worden niet gegroet op straat – zelfs als we denken, dat we hen niets waardevols kunnen geven, kan onze aanwezigheid en onze liefdevolle blik hen helpen om zich weer mens te voelen.

Wil je de wereld veranderen – verander de wereld van een concreet iemand. ‘Zie’ naar iemand die niet aangekeken wordt, zelfs niet opmerkt wordt. Als je wil beminnen en wil bemind worden – wees dan wie je bent. Dit heb ik gevoeld tijdens mijn twee weken in Poverello.

 Getuigenis David (België)

Als ploegleider bij de voortrekkers van de Europa-Scouts ben ik enorm blij dat we onze derde pijler van de voortrekkers, Dienstbaarheid, kunnen beleven bij Poverello. Naast onze vele trekking-WE’s hebben we ongeveer iedere maand een dienstbaarheidsactiviteit in Poverello te Brussel. Het feit dat Poverello met daklozen werkt is « avontuurlijk » voor mannen van 17 tot 20 jaar. Ze kunnen er kennis maken

met de niet zo roosgekleurde realiteit van de straat en tegelijkertijd met de schone realiteit van het gemeenschapsleven van Poverello en de Poverello-jongerengemeenschap. We worden telkens met open armen ontvangen door onze vrienden van Poverello.

De inzet voor een doel dat buiten het eigen « ego » ligt is van uiterst groot belang voor de optimale ontwikkeling van onze voortrekkers. Deze ontwikkeling via dienstbaarheid is het begin van de weg naar het geluk.

 Getuigenis Luiz (Brazilië)

Zaterdag laatst was ik in de gemeenschap van Poverello. Een ervaring die ik mij zal blijven herinneren want daar had ik de gelegenheid om oprechte liefdadigheid te ontdekken: het onthaal van mensen op een waardige manier zonder enige wederdienst te verwachten. Ik was

onder de indruk van een vrijwilligster die vertelde dat zij zich veilig voelde bij de mensen die er overnachten. Daar kende ze geen angst. Wanneer mensen voelen dat ze bemind worden betuigen ze ook wederliefde. Ik bedank David, de leider van de scoutsgroep, die me uitgenodigd heeft op deze zeer aangename dag en ik bedank ook iedereen van de gemeenschap die mij ontvangen heeft en in het bijzonder zuster Bep.

Luiz uit Brazilië.

 Getuigenis Tovias (Keulen)

Ik ben Tobias. Ik kom uit Keulen, ben 27 jaar. Ik verbleef in februari een maand in de jongerengemeenschap van Poverello Brussel. Nadat ik mijn studies geneeskunde had beëindigd was ik op zoek naar nieuwe ervaringen. De combinatie van sociaal werk met het concept van Poverello, het aanvaarden van de ander, hem in zijn waardigheid laten, en het leven in een christelijke gemeenschap spraken mij aan.Tijdens mijn tijd in Poverello met de vrijwilligers, de gasten en met de andere jongeren heb ik van bij het begin genoten van de warme, uitnodigende, bescheiden

en open sfeer. Ik was erg onder de indruk van hoe ongecompliceerd en tegelijkertijd zeer oprecht de wederzijdse liefde was die er heerste tussen al deze mensen, zo verschillend van elkaar.

Ik hoop dat jullie verder de inspiratie vinden om de samenwerking tussen de nieuwe jongerengemeenschap en de bestaande Poverello-werking uit te diepen om op die manier het spirituele aspect van het dagelijkse leven in Poverello te versterken. Iedere maal dat gij dit gedaan hebt

aan één van deze kleinsten, die Mijn broeders zijn, dat hebt gij aan Mij gedaan. (Mt.25,40) “

Getuigenis Marketa (Tsjechië)

Ik spreek noch Frans noch Nederlands en toch ben ik in Poverello in staat om anderen te ontmoeten en met hen contact te hebben op een heel eenvoudige en menselijke manier. Daar kan ik zijn wie ik ben en geven wat ik kan. Wederzijds respect, een open geest en met goede afspraken zorgen voor een veilige plaats voor hen die worden verwelkomd en eveneens voor hen die zich inzetten voor de ander. In Poverello zijn we allen kleine armen; elke dag hebben we te maken met elkaars kwetsbaarheid. Het leven in de gemeenschap gaf me steun wanneer ik me onzeker

voelde en het regelmatige gebed met de anderen bracht vrede en vertrouwen in chaotische momenten.

 

Een getuigenis Silke (Duitsland)

Twee weken voor de Goede Week kwam bij mij het idee naar boven om enkele dagen door te brengen in de Poverello jongerengemeenschap. Ik twijfelde omdat ik dacht dat het misschien beter was om voor een langere periode te gaan en zo echt deel te nemen aan het gemeenschapsleven. Maar van bij het eerste contact voelde ik mij er heel welkom. Gedurende het grootste deel van het voorbije jaar was ik bezig geweest met studeren en werken, ik keek echt uit naar de ervaring om helemaal in een gemeenschap te leven, en ik voel me nog steeds heel dankbaar dat Poverello, en de mensen die er samen komen, me de mogelijkheid hebben gegeven voor zo’n ervaring. Ik leerde er een zeer dynamische gemeenschap kennen die probeert te beantwoorden aan de noden van de mensen die er komen, zowel van hen die er verwelkomd worden

als van hen die verwelkomen. Het lijkt dat Poverello een waardevol geheim koestert van kleine gebaren en wederzijds respect met een ongezien geduld in het opbouwen van relaties.

In de kern van het gemeenschapsleven van de jongeren staat het gebed, het gebed dat in de praktijk wordt omgezet door de dienst. Ik merkte op dat ik in het nu leefde, door een handje toe te steken in de keuken, in het restaurant, in de bar of bij ander huishoudelijk werk. Op sommige intense momenten kwam er slechts één gedachte in mij op : de gemeenschap met God roept op tot gemeenschap met de hele mensheid.

Maar waar gaat deze gemeenschap over ? Hoe kan ze uitbreiden tot buiten op de straten, waar onverschilligheid en onwetendheid voortdurend het lijden bevestigen en versterken. Hoe omgaan met de grenzen, vooral deze op het persoonlijk vlak ? Hoe zich toewijden zonder zijn integriteit te verliezen ? De confrontatie met de armoede, in en rond zichzelf, maakt dat afhaken een optie wordt – maar juist daar kunnen we ervoor kiezen om door te gaan. Misschien kunnen we alleen door gemeenschap Gods aanwezigheid in deze wereld brengen – in ieder geval door een vonkje vreugde te brengen, een tedere glimlach, het is absoluut het proberen waard.

Getuigenis Clara (Spanje)

Voor ik in Poverello toekwam had ik geen specifieke verwachtingen van wat ik er zou beleven. Wat mijn aandacht had getrokken was de combinatie van het leven in een relatief kleine jongeren gemeenschap, het sociale werk en het gebed, speciaal het Taizé gebed. Ik was gewoon

klaar om te ervaren wat op mijn weg zou komen, ook al wist ik niet echt wat die anderhalve maand zouden worden.

Nu ik goed nadenk over al wat ik heb beleefd in Poverello, ben ik oprecht dankbaar, dankbaar voor alles wat er is gebeurd. Het is echt een levens-veranderende ervaring geworden die mij een nieuwe manier van denken en van leven bracht. Een ervaring die mij heeft toegelaten om vooruitgang te boeken in mijn zelf-ontdekking, zowel op spiritueel als op christelijk vlak, en in mijn rol in de samenleving en de manier waarop

ik mijn leven wil verder zetten.

Ik ben overtuigd dat één van de belangrijkste elementen in Poverello de eerlijkheid en oprechtheid is, wat overal aanwezig is in de gemeenschap: de jeugd, het gebed en de personen die naar het sociaal restaurant komen. Deze sfeer zorgde ervoor dat ik de gedachten die ik over mezelf en over andere mensen had, heb verlaten. Ik ontdekte mijn echte ik, masker-vrij worden, en ik leerde de wereld zien met schonere en helderder ogen. Door deze innerlijke bevrijding heb ik mezelf een beetje meer ontdekt, een meer oprecht en echt, zelfs ongekend, deel van me. En, tenslotte leerde ik ook, mijn zwakheden en armoede kennen.

Ik denk dat Poverello me mogelijk gemaakt heeft om de weg te beginnen, of gewoon verder te zetten, en te ontdekken wie ik echt ben, wat ik kan betekenen voor mezelf en voor anderen.